Yasin Çakır Un Fabrikası’nda İşten Atılan İşçilerin Mücadelesi 36. Gününde Devam Ediyor: “‘Grev Alanı Bir Okuldur’ Diyorlar, Hakikaten Öyleymiş”
GÜNEY ÜLGER
Eskişehir’deki Yasin Çakır Un Fabrikası’nda “sendikal faaliyet gerekçesiyle” işten çıkarıldıklarını belirten 23 çalışanın gayreti 36. gününde devam ediyor. Fabrika önünde bekleyişini sürdüren personellerden Fikret Erken, “Biz içeride akşam mesai bitsin de eve gidelim yatalım diye düşünürken, dışarıda bambaşka bir hayat varmış. Robotlaşmışız işin aslı. Dışarıda bu dayanışmanın farkına vardık. Diyorlar işte ‘Grev alanı bir okuldur’, hakikaten öyleymiş” dedi.
Eskişehir’de Yasin Çakır Un Fabrikası’nda DİSK’e bağlı Gıda İş Sendikası’na üye oldukları için işten atılan 23 çalışanın uğraşı devam ediyor.
Fabrikanın önünde 36 gündür direnen personeller, ‘Kod 49’un münasebet gösterilerek işten atıldıklarını söylüyor.
Yasin Çakır Un Fabrikası çalışanları “çalışma koşullarının iyileştirilmesi”, “ücretlerin artırılması”, “sendikalı olarak işe iadeleriyle” birlikte toplumsal haklarının garantiye alınmasını talep ederek, gayretlerinin 36. gününde ANKA Haber Ajansı’na konuştu:
“DIŞARIDA BAMBAŞKA BİR HAYAT VARMIŞ, ROBOTLAŞMIŞTIK”
İşçilerden Fikret Erken, “Bir çoban ateşinin yakıldığını düşünüyorum” diyerek şöyle konuştu:
“İlk başlarda bu kadar değildi, beşerler biraz daha farklı bakıyor, farklı yaklaşıyorlardı. Fakat vakit içerisinde onlar da alıştılar. Direniş konusunda bir şeylerin onların içinde de canlandığını düşünüyorum. Birçok arkadaş taban fiyatın altında maaş alıyordu. Çalışanlara farklı davranılıyordu. Onun için sendikaya üye olmayı düşündük. Daha sonra bu süreç içerisinde sendikal faaliyetten ötürü hepimizin işine son verildi. Açıkçası çok şey öğrendik. Diyorlar işte ‘Grev alanı bir okuldur’, gerçekten öyleymiş. 20 yıldan beri ben buradayım, 20 yıldan beri 5 yıllık, 10 yıllık arkadaşları aslında tanımıyormuşum. Bu dayanışma içerisinde dışarıdaki insanların bize yaklaşımları çok hoş. Mesela kamyonla geçen sürücü durup da bize gönlünden ne kopmuşsa bir şeyler veriyor. Bunlar hoş hisler. Biz içeride akşam mesai bitsin de konuta gidelim yatalım diye düşünürken, aslında dışarıda apayrı bir hayat varmış. Robotlaşmışız işin aslı. Bunun farkına vardık, dışarıda bu dayanışmanın farkına vardık. Unuttuğumuz birtakım hisleri öğrendik tekrar.”
“DİRENMEYİ, HAKKIMIZI ARAMAYI ÖĞRENDİK”
Seydi Derici ise ailelerinin ve arkadaşlarının desteği ile bugüne kadar geldiklerini belirterek, “Dışarı çıkınca öğrendik biz her şeyin ne olduğunu. Burada direnmeyi, hakkımızı aramayı öğrendik” dedi.
İşçi Uğur Toğrul da haklarını aradıkları için gurur duyduklarını ifade ederek mesai arkadaşlarına, “Sessiz kalmayın, hakkınızı sonuna kadar savunun, çaba edin” dedi.
“ÖMRÜMÜZÜN YETTİĞİ KADARIYLA DİRENMEYE DEVAM EDECEĞİZ”
Fabrikada 12 yıldır işçi olarak çalışan Battal Çetinbaş ise, “Sendikal nedenlerden işime son verildi. Bizim haklı olduğumuzu içerideki idare de biliyor. Kendileri de ‘Siz haklıydınız, içerideki kişiler haksızdı’ diye söylüyor. Lakin nedense haklıyız, dışarıdayız. Nasıl bir hak tanınıyor? Nasıl bir hak hukuk görüşleri varsa biz çözmüş halde değiliz. Gücümüzün, ömrümüzün yettiği kadarıyla direnmeye devam edeceğiz” dedi.
“ÜNİVERSİTELİ GENÇLERİMİZDEN, HALKIMIZDAN ÇOK DAYANAK GÖRDÜK”
Fabrikadan atılan Cem Derici ise, “Haklarımızı aradığımız için içeride işverenlerle görüşmelerimizi yaptık birkaç sefer lakin sonuç bulamadığımız için sendikal yola başvurduk. İşveren bunu öğrendiğinde bizi direk kapının önüne koydu esasen. Partili üyelerimizden, üniversiteli gençlerimizden olsun, halkımızdan olsun çok takviye gördük. Direnişimize devam edeceğiz. İnşallah olumlu halde son bulur, işimize geri iade oluruz, âlâ kurallarda, güzel maaşlarda çalışmayı temenni ediyoruz” dedi.
